Open brief aan mijn familie, mijn vader, moeder en zus

Het verhaal van Hanna. Een rauw en kwetsbaar verhaal, recht uit haar hart. Een verhaal van misbruik en vergeving.

Van geweld en echte liefde. Vanuit as tot sieraad.

Jullie hebben geen idee van de schade die jullie hebben aangericht.

In mijn identiteit en in mijn zijn.

Door die beschadiging ben ik van ene naar de andere destructieve beschadiging gegaan. Omdat ik nooit geleerd had wat liefde is. 

Mijn zus. Ze dwong me om mezelf aan te bieden en seks met mama te hebben. Dan was ze er zelf vanaf en kon ze gaan paardrijden. Als ik niet deed wat zij wilde, dan sloeg ze me in elkaar. Nee, ik ben het niet vergeten, zus.

Mijn vader en mijn moeder.  Ik koos voor de weg van de minste weerstand, want de klappen waren pittig. 'We moeten nu stoppen, Mientje'.  'Nee', zegt Mientje, 'dit weet ze later toch niet meer. En als ze het nog weet, zal niemand haar geloven'.

Wat hebben jullie een grote inschattingsfout gemaakt. 

Ik wil jullie laten weten dat ik heb vergeven, en dat ik liefde heb leren kennen. Zijn Naam is Jezus. Ik heb leren vergeven. Jaren met verstand en tegen alle gevoel in en nu vanuit het diepste van mijn hart. 

Wat heb ik een medelijden en medeleven met jullie. Ik ken jullie pijn.

Ik heb de kracht gehad om er doorheen te gaan en de pijn die al generaties in de familie zit, te doorbreken. 

Jullie hebben mij zoveel afgenomen, maar aan de andere kant ook zoveel gegeven. 

Want ik ben werkelijk vrij!

Ik hoop dat jullie Jezus gaan leren kennen en dat Jezus in jullie hart mag gaan werken.

Ik hoef jullie nooit meer te zien, niet even, nog niet misschien.

Daarvoor is 48 jaar puinruimen echt teveel geweest en jullie hebben je gedragen als een beest.

Maar Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en daarom leg ik het in Zijn handen. 

Gods zegen, Amen! 

Liefs,

Hannah